Er was eens een tijd, waarin mensen en planten in verbinding met elkaar leefden. Planten waren familieleden, net als dieren, rivieren, bronnen en bergen. Magie en sprookjes waren een belangrijk onderdeel van het dagelijkse leven en kennis en wijsheid werd doorgegeven door de oudsten. De verbinding met de voorouders, met de geesten en onzichtbare werelden was de levensverzekering voor het voortbestaan van de groep. Een mooi ritueel voor het verbinden, bedanken en eren is het branden van kruiden als gewijde rook  - wierook. Mijn favoriete kruid om te branden is Bijvoet, omdat deze vanuit zichzelf brandt zonder kooltje. 

Annette en ik houden allebei van de natuur en buitenzijn. Vorig jaar ben ik begonnen magische plekken in Hessen te bezoeken, op die manier heb ik mijn geboortegrond met nieuwe ogen herontdekt. Al heel lang wilde ik de magische plekken van Vrouw Holle bezoeken in het noorden van Hessen, dichtbij Kassel*: de Hollevijver, Holleberg, Hollegrot en ga zo maar door. Voor mij als grote sprookjes en verhalen liefhebber en Holle fan was dat het Walhalla! Nu blijven we door het slechte weer dichter bij huis rondom de stad waar we hadden gestudeerd en feestgevierd. Magische krachtplekken hadden toen nog niet mijn aandacht. 

Voor extra vitamines en mineralen zijn er nu al volop lente kruiden beschikbaar, waar je de jonge blaadjes van kunt oogsten. Vogelmuuur, veldzuring en veldkers zijn bijna de hele winter beschikbaar. En ook het bladrozet van madeliefje is er bijna altijd.

De Latijnse naam is Artemisia vulgaris, vernoemd naar de godin van de jacht. Bijvoet ontleend haar naam aan het oude gebruik, bladeren van dit kruid in je schoenen of sandalen te leggen tegen vermoeide en pijnlijke voeten (Romeinse  tijd). Bijvoet is een kruid dat bijna overal groeit.  Op braakliggend terrein, spoordijken, akkers en in bermen en komt voornamelijk voor op het noordelijk halfrond.